2 dagen en 110km verder

Ik ben nu in Castel del Piano, een niet zo bijzonder, uit de kluiten gewassen dorp op 600m hoogte. Eerder schreef ik al dat ik opzag tegen het klimmen en uitkeek naar het afdalen. Beide is een dingetje; het klimmen blijft pittig en als het echt omhoog gaat dan in een slakkentempo van 7 km per uur; gaat t bergaf dan gaat dit ook niet hard omdat het wegdek dan dwarsligt. Het blijft oppassen met al de vele gaten en scheuren in het asfalt.  

De etappes van Reitsma geven met al het klimwerk ongeveer 40 a 45 km op een dag. Dit komt me niet altijd uit met de plaatsjes waar ik wil overnachten en dan fiets ik stukje verder tot ongeveer 55km, waar ik ongeveer 3u45 over doe. 

Gisterochtend in regenkleding vertrokken maar behalve nog 1 bui, bleef het verder droog, maar ook koud en het regenjack en beenwarmers bleven dus aan vandaag. Ik kan nu gaan schrijven over de prachtige vergezichten, schilderachtige dorpjes (Tuscania, Sorana (tip)), de vogels maar waar ik nu weer beland ben? Camping  Residentie Amiata! alsof ik me bevind op de filmset van een eind jaren 70 film, alles klopt, de lampen, de stoelen, het sanitair. De regie van t schaep kan hier zo een serie over t schaep in toscane opnemen.  Werkelijk ongelooflijk en de camping wordt gerund door een 85+ zeer behulpzaam echtpaar. zie de foto's

Hier ontmoet ik Ed, Rianne en ...naam even kwijt, Ed is een gepensioneerde gymleraar die de route tot ergens in Duitsland gaat fietsen, zijn dochter fietst een week mee in Toscane en zijn vrouw rijd vooruit met een minicampertje. Ik kijk al jalours naar het comfort en gemak van een slaapplek die altijd klaar staat, eten klaar enzovoort.

Ik heb nu nog geen idee dat ik ze vaker ga tegenkomen de komende dagen. Wel gezellig om even in het Nederlands bij te praten en ervaringen uit te wisselen.