De heenweg

Vanochtend heeft Monique me weggebracht naar station Deventer, waar ik in de trein richting Rome stap. Na 24 uur en een paar keer overstappen zal ik, goed uitgerust en wel, op station Termini, midden in Rome mijn fiets pakken en op weg gaan naar Lochem.

Het gevoel is dubbel, het afscheid nemen van Monique is niet leuk, lastig, vreemd en tegelijkertijd heb ik het opwindende gevoel dat ik ook had als 10 jarig joch dat in de bus stapte op weg naar jeugdkamp (maar dan 10 in het kwadraat).

Mijn fiets staat veilig in de beugels in dezelfde wagon en ik nestel me op een plek met zicht op de fiets. Er zijn nog veel stoelen leeg en ik heb dus de ruimte om mijn rugtas, leesvoer enzv uit te stallen want de komende uren zal ik me toch moeten vermaken.

Met het instappen merk ik al dat die 20 kilo aan de fiets is toch zwaarder dan ik ingeschat had en ik kijk nu al uit naar het bergje af.